Paus Pius XII zei over hem: "Pius X heeft eveneens bewezen de onvermoeibare voorvechter van de Kerk te zijn en de providentiële Heilige van onze tijd in de tweede van zijn meest eminente ondernemingen, welke in soms dramatische omstandigheden het aanzien had van de strijd van een reus, die een kostbare schat verdedigt : de inwendige eenheid van de Kerk in haar diepste grondslag : het geloof. De goddelijke Voorzienigheid had haar uitverkoren dienaar reeds vanaf zijn kinderjaren voorbereid in de schoot van zijn eenvoudige familie, waar een geest heerste van eerbied voor het gezag, gezonde gebruiken in ere werden gehouden en het geloof nauwgezet werd nageleefd. Natuurlijk zou iedere andere Paus krachtens de genade van staat de aanvallen, gericht op de grondslagen van de Kerk, hebben bestreden en afgeslagen. Men zal echter moeten erkennen, dat het inzicht en de kracht waarmee Pius X de glorieuze strijd tegen de dwalingen van het modernisme heeft gevoerd, in het licht stellen, dat de deugd van geloof met uitzonderlijke vurigheid brandde in zijn vrome ziel. Zijn enige zorg was, dat het erfdeel van God ongeschonden zou worden bewaard voor de kudde die hem was toevertrouwd. De grote Paus kende dan ook geen zwakheid ten overstaan van hoogwaardigheidsbekleders of gezagsdragers, geen weifelmoedigheid tegenover aantrekkelijke doch valse leerstellingen binnen of buiten de Kerk, en evenmin vreesde hij dat hij persoonlijk in opspraak zou komen of dat de zuiverheid van zijn bedoelingen op onrechtvaardige wijze zou worden miskend. Hij leefde in de overtuiging, dat hij streed voor de allerheiligste zaak van God en van de zielen. De woorden van Jezus tot de Apostel Petrus werden aan hem naar de letter vervuld : " Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken, en gij... bevestig uw broeders" (
Lc. 22, 32).
De belofte en het bevel van Christus verwekken eens te meer in de
onwankelbare rots van een zijner Plaatsbekleders de ontembare moed van
de kampvechter. Het is passend dat de Kerk, door Pius X in deze stonde
de hoogste eer toe te kennen op dezelfde plaats waar de roem van Petrus
door de eeuwen heen in onverminderde glans heeft geschitterd, hen beide
aldus in één en dezelfde verheerlijking verenigend, hem haar
dankbaarheid betuigt en tegelijkertijd zijn voorspraak inroept, opdat
soortgelijke conflicten haar bespaard zullen blijven. De onderhavige
kwestie, namelijk het behoud van de intieme eenheid van geloof en
wetenschap, is voor geheel de mensheid zulk een verheven goed, dat ook
dit tweede grote werk van de heilige Paus een belang heeft, dat de
grenzen van de katholieke wereld verre overschrijdt. Wie, evenals het
modernisme geloof en wetenschap scheidt door ze tegenover elkaar te
plaatsen, zowel wat betreft hun oorsprong als wat betreft hun object,
bewerkt in deze twee vitale gebieden een zo verderfelijke scheuring, dat
"het geringste reeds meer dan dodelijk is ". De ervaring heeft het
bewezen : de mens, die bij de eeuwwisseling reeds innerlijk verdeeld
was, hoewel hij onder de bedrieglijke schijn van harmonie en geluk,
gebaseerd op een zuiver menselijke vooruitgang, in de illusie verkeerde
dat hij innerlijk onverdeeld was, scheen later te breken onder het
gewicht van de werkelijkheid, die geheel anders was." (Bron)
Benedictus XVI zei over hem o.a.: "Trouw aan de taak zijn broeders in het geloof te bevestigen, greep de heilige Pius X vastberaden in ten overstaan van bepaalde tendensen op theologisch vlak tegen het einde van de XIXe eeuw en in het begin van de XXe eeuw, waarbij hij het “modernisme” veroordeelde teneinde de gelovigen te verdedigen tegen dwalingen en bevorderde hij een wetenschappelijke verdieping van de Openbaring in harmonie met de Traditie van de Kerk." (Bron)
Een video-impressie van zijn canonisatie in 1954 en terugkeer naar Venetië in 1959.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten